antybodziec

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From anty- +‎ bodziec. First attested in 1949.[1][2]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /an.tɨˈbɔ.d͡ʑɛt͡s/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔd͡ʑɛt͡s
  • Syllabification: an‧ty‧bo‧dziec

Noun[edit]

antybodziec m inan

  1. (literary) anti-stimulant (a stiumulus working against other stimuli)
    Antonym: przeciwbodziec
  2. (literary) disincentive
    Synonym: przeciwbodziec
    Antonym: bodziec

Declension[edit]

Derived terms[edit]

adjective
adverb

Related terms[edit]

adjectives
noun
verb

References[edit]

  1. ^ Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe. Wydział Historyczno-Filologiczny, Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe (1949) Roczniki humanistyczne, Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe. Wydział Historyczno-Filologiczny[1], volume 18, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Wydział Historyczno-Filologiczny, page 22:A jednak — wbrew temu całemu skupisku „antybodźców” – A wpis zostaje dokonany.
  2. ^ antybodziec in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading[edit]