atdugnaðr
Jump to navigation
Jump to search
Old Norse[edit]
Etymology[edit]
From at- + dugnaðr, the latter part being from duga + -naðr.
Noun[edit]
atdugnaðr m (genitive atdugnaðar, plural atdugnaðir)
Declension[edit]
Declension of atdugnaðr (strong u-stem)
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | atdugnaðr | atdugnaðrinn | atdugnaðir | atdugnaðirnir |
| accusative | atdugnað | atdugnaðinn | atdugnaði | atdugnaðina |
| dative | atdugnaði | atdugnaðinum | atdugnuðum | atdugnuðunum |
| genitive | atdugnaðar | atdugnaðarins | atdugnaða | atdugnaðanna |
References[edit]
- atdugnaðr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.