azonosító

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

azonosít +‎ (present-participle suffix)

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈɒzonoʃiːtoː]
  • Hyphenation: azo‧no‧sí‧tó
  • Rhymes: -toː

Participle[edit]

azonosító

  1. present participle of azonosít

Noun[edit]

azonosító (plural azonosítók)

  1. identifier, ID, identification

Declension[edit]

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative azonosító azonosítók
accusative azonosítót azonosítókat
dative azonosítónak azonosítóknak
instrumental azonosítóval azonosítókkal
causal-final azonosítóért azonosítókért
translative azonosítóvá azonosítókká
terminative azonosítóig azonosítókig
essive-formal azonosítóként azonosítókként
essive-modal
inessive azonosítóban azonosítókban
superessive azonosítón azonosítókon
adessive azonosítónál azonosítóknál
illative azonosítóba azonosítókba
sublative azonosítóra azonosítókra
allative azonosítóhoz azonosítókhoz
elative azonosítóból azonosítókból
delative azonosítóról azonosítókról
ablative azonosítótól azonosítóktól
non-attributive
possessive - singular
azonosítóé azonosítóké
non-attributive
possessive - plural
azonosítóéi azonosítókéi
Possessive forms of azonosító
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. azonosítóm azonosítóim
2nd person sing. azonosítód azonosítóid
3rd person sing. azonosítója azonosítói
1st person plural azonosítónk azonosítóink
2nd person plural azonosítótok azonosítóitok
3rd person plural azonosítójuk azonosítóik

Further reading[edit]

  • azonosító in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)