barricaderen

Dutch

Alternative forms

• baricaderen (obsolete)
• baricarderen (obsolete)
• barricadeeren (obsolete)

Etymology

Borrowed from French barricader. Equivalent to barricade +‎ -eren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌbɑ.ri.kaːˈdeː.rə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: bar‧ri‧ca‧de‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

barricaderen

1. (transitive) to barricade. [from early 17th c.]
   • 1722 July 14, Jacob Campo Weyerman, Den Amsterdamschen Hermes, Vol. 1, No. 40, page 331.

     De Spanjolet, die doodelyk bevreest was voor de Muizen, viel aanstonts op haar buigzaame kniën neder, zy barricadeerde haare onbevlekte Dyën met een Wagenburg van gestikte rokken, en zy haalde een Paternoster te voorschyn, waar op zy een devoot Gebedeken, ter eere van Sta Brigitta, de Vernielster van Ratten en Muizen, begon te leezen.

     The Spanish young lady, who was deathly afraid of mice, promptly fell down on her flexible knees, she barricaded her unsullied thighs with a wagon fort of stitched skirts, and she took out a paternoster, after which she began to read out a devout prayer in honour of Saint Brigid, the destructress of rats and mice.

Inflection

Conjugation of barricaderen (weak)
infinitive	barricaderen
past singular	barricadeerde
past participle	gebarricadeerd
infinitive	barricaderen
gerund	barricaderen n
	present tense	past tense
1st person singular	barricadeer	barricadeerde
2nd person sing. (jij)	barricadeert	barricadeerde
2nd person sing. (u)	barricadeert	barricadeerde
2nd person sing. (gij)	barricadeert	barricadeerde
3rd person singular	barricadeert	barricadeerde
plural	barricaderen	barricadeerden
subjunctive sing.1	barricadere	barricadeerde
subjunctive plur.1	barricaderen	barricadeerden
imperative sing.	barricadeer
imperative plur.1	barricadeert
participles	barricaderend	gebarricadeerd
1) Archaic.

Derived terms

• barricadering