beşikçi
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Etymology[edit]
From Ottoman Turkish بشیكجی (beşikci, “maker or seller of cradles”), equivalent to beşik (“cradle”) + -çi.
Noun[edit]
beşikçi (definite accusative beşikçiyi, plural beşikçiler)
Declension[edit]
Further reading[edit]
- Çağbayır, Yaşar (2007) “beşikçi”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 565