bekeuren

Dutch

Etymology

From be- +‎ keuren.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈkøːrə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧keu‧ren
• Rhymes: -øːrən

Verb

bekeuren

1. (transitive) to fine, to penalise

Inflection

Inflection of bekeuren (weak, prefixed)
infinitive	bekeuren
past singular	bekeurde
past participle	bekeurd
infinitive	bekeuren
gerund	bekeuren n
	present tense	past tense
1st person singular	bekeur	bekeurde
2nd person sing. (jij)	bekeurt	bekeurde
2nd person sing. (u)	bekeurt	bekeurde
2nd person sing. (gij)	bekeurt	bekeurde
3rd person singular	bekeurt	bekeurde
plural	bekeuren	bekeurden
subjunctive sing.1	bekeure	bekeurde
subjunctive plur.1	bekeuren	bekeurden
imperative sing.	bekeur
imperative plur.1	bekeurt
participles	bekeurend	bekeurd
1) Archaic.

Derived terms

• bekeuring

Descendants

• → Caribbean Javanese: bekir, mbekir