bemoeien

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bemoeien. Equivalent to be- +‎ moeien.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈmui̯ə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧moei‧en
• Rhymes: -ui̯ən

Verb

bemoeien

1. (reflexive) to interfere, to meddle [+ met (object) = with]

Inflection

Conjugation of bemoeien (weak, prefixed)
infinitive	bemoeien
past singular	bemoeide
past participle	bemoeid
infinitive	bemoeien
gerund	bemoeien n
	present tense	past tense
1st person singular	bemoei	bemoeide
2nd person sing. (jij)	bemoeit	bemoeide
2nd person sing. (u)	bemoeit	bemoeide
2nd person sing. (gij)	bemoeit	bemoeide
3rd person singular	bemoeit	bemoeide
plural	bemoeien	bemoeiden
subjunctive sing.1	bemoeie	bemoeide
subjunctive plur.1	bemoeien	bemoeiden
imperative sing.	bemoei
imperative plur.1	bemoeit
participles	bemoeiend	bemoeid
1) Archaic.

Derived terms

• bemoeial
• bemoeienis
• bemoeierig
• bemoeizucht

 

Descendants

• Afrikaans: bemoei
• Negerhollands: moei
• → Sranan Tongo: bumui, mumui
  • → Aukan: mumui
  • → Caribbean Javanese: bumui