beoorlogen

Dutch

Etymology

From be- +‎ oorlogen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈoːr.loːɣə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧oor‧lo‧gen

Verb

beoorlogen

1. (transitive, uncommon) to wage war against, to war against

   Synonym: bekrijgen

Inflection

Conjugation of beoorlogen (weak, prefixed)
infinitive	beoorlogen
past singular	beoorloogde
past participle	beoorloogd
infinitive	beoorlogen
gerund	beoorlogen n
	present tense	past tense
1st person singular	beoorloog	beoorloogde
2nd person sing. (jij)	beoorloogt	beoorloogde
2nd person sing. (u)	beoorloogt	beoorloogde
2nd person sing. (gij)	beoorloogt	beoorloogde
3rd person singular	beoorloogt	beoorloogde
plural	beoorlogen	beoorloogden
subjunctive sing.1	beoorloge	beoorloogde
subjunctive plur.1	beoorlogen	beoorloogden
imperative sing.	beoorloog
imperative plur.1	beoorloogt
participles	beoorlogend	beoorloogd
1) Archaic.

Derived terms

• beoorloger
• beoorloging