beweiden

Dutch

Etymology

From be- +‎ weiden.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈʋɛi̯də(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧wei‧den
• Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

beweiden

1. (transitive) to graze, to make animals graze on

Inflection

Conjugation of beweiden (weak, prefixed)
infinitive	beweiden
past singular	beweidde
past participle	beweid
infinitive	beweiden
gerund	beweiden n
	present tense	past tense
1st person singular	beweid	beweidde
2nd person sing. (jij)	beweidt	beweidde
2nd person sing. (u)	beweidt	beweidde
2nd person sing. (gij)	beweidt	beweidde
3rd person singular	beweidt	beweidde
plural	beweiden	beweidden
subjunctive sing.1	beweide	beweidde
subjunctive plur.1	beweiden	beweidden
imperative sing.	beweid
imperative plur.1	beweidt
participles	beweidend	beweid
1) Archaic.

Derived terms

• beweiding