bezwarunkowy

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From bez- +‎ warunkowy. First attested in 1811.[1][2]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /bɛz.va.ruŋˈkɔ.vɨ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔvɨ
  • Syllabification: bez‧wa‧run‧ko‧wy

Adjective[edit]

bezwarunkowy (not comparable, derived adverb bezwarunkowo)

  1. implicit, unconditional, absolute, unqualified, unconditioned, outright
    Synonym: bezwzględny
    Antonym: warunkowy
    bezwarunkowy zakaza blanket/complete/total ban
    bezwarunkowy szacunekunconditional respect
    bezwarunkowa akceptacjaunconditional acceptance
    bezwarunkowa zgodaunconditional consent
    bezwarunkowa kapitulacjaunconditional surrender
    bezwarunkowa sprzedażunconditional sale
    bezwarunkowa miłośćunconditional love
    bezwarunkowe poparcie/wsparcieunconditional support
    bezwarunkowe oddanie się/poddanie sięunconditional devotion
    bezwarunkowe podporządkowanie sięunconditional submission (e.g. to power)
    bodziec bezwarunkowyunconditioned stimulus
    odruch bezwarunkowyunconditioned reflex/automatic response

Declension[edit]

Derived terms[edit]

noun

Related terms[edit]

noun

References[edit]

  1. ^ Kaiserlich-Königliche Hof- und Staatsdruckerei (Wiedeń). (1811) Księga ustaw cywilnych wszystkim niemiecko-dziedzicznym kraiom monarchyi austryackiey powszechna[1] (in Polish), page 38
  2. ^ bezwarunkowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading[edit]

  • bezwarunkowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bezwarunkowy in Polish dictionaries at PWN