biiugus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From bi- (occurring twice, having two parts) +‎ iugus (joined, yoked).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

biiugus (feminine biiuga, neuter biiugum); first/second-declension adjective

  1. pertaining to two like members joined together, (especially with horses or draft animals): yoked in a pair
    • 20 BCE, Publius Vergilius Maro, The Aeneid :
      Tum Pallās biiugīs fugientem Rhoetea praeter / trāicit. Hōc spatium tantumque morae fuit Īlō; / Īlō namque procul validam dērēxerat hastam, / quam medius Rhoeteus intercipit, optime Teuthrā, / tē fugiēns frātremque Tyrēn, currūque volūtus / caedit sēmianimis Rutulōrum calcibus arva.
    • Early 5th century CE, Maurus Servius Honoratus, In Vergilii Aeneidem commentarii :
      Biiugis erit nominativus hic biiugus: nam alias biiugibus faceret, si esset tertiae formae ab eo quod est 'hic biiugis, huius biiugis'.
      This biiugus might otherwise be called 'biiugibus', which in the nominative is 'biiugis', if I were advancing from the third form (read: third declension) which is (read: gives us) 'hic biiugis, huius biiugis'.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative biiugus biiuga biiugum biiugī biiugae biiuga
Genitive biiugī biiugae biiugī biiugōrum biiugārum biiugōrum
Dative biiugō biiugō biiugīs
Accusative biiugum biiugam biiugum biiugōs biiugās biiuga
Ablative biiugō biiugā biiugō biiugīs
Vocative biiuge biiuga biiugum biiugī biiugae biiuga

Related terms[edit]

References[edit]

  • biiugus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers