bimaculatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /bi.ma.kuˈlaː.tus/, [bɪmäkʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /bi.ma.kuˈla.tus/, [bimäkuˈläːt̪us]
Adjective[edit]
bimaculātus (feminine bimaculāta, neuter bimaculātum); first/second-declension adjective
Usage notes[edit]
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | bimaculātus | bimaculāta | bimaculātum | bimaculātī | bimaculātae | bimaculāta | |
Genitive | bimaculātī | bimaculātae | bimaculātī | bimaculātōrum | bimaculātārum | bimaculātōrum | |
Dative | bimaculātō | bimaculātō | bimaculātīs | ||||
Accusative | bimaculātum | bimaculātam | bimaculātum | bimaculātōs | bimaculātās | bimaculāta | |
Ablative | bimaculātō | bimaculātā | bimaculātō | bimaculātīs | |||
Vocative | bimaculāte | bimaculāta | bimaculātum | bimaculātī | bimaculātae | bimaculāta |