boncolás

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

boncol +‎ -ás

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈbont͡solaːʃ]
  • Hyphenation: bon‧co‧lás

Noun[edit]

boncolás (plural boncolások)

  1. autopsy

Declension[edit]

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative boncolás boncolások
accusative boncolást boncolásokat
dative boncolásnak boncolásoknak
instrumental boncolással boncolásokkal
causal-final boncolásért boncolásokért
translative boncolássá boncolásokká
terminative boncolásig boncolásokig
essive-formal boncolásként boncolásokként
essive-modal
inessive boncolásban boncolásokban
superessive boncoláson boncolásokon
adessive boncolásnál boncolásoknál
illative boncolásba boncolásokba
sublative boncolásra boncolásokra
allative boncoláshoz boncolásokhoz
elative boncolásból boncolásokból
delative boncolásról boncolásokról
ablative boncolástól boncolásoktól
non-attributive
possessive - singular
boncolásé boncolásoké
non-attributive
possessive - plural
boncoláséi boncolásokéi
Possessive forms of boncolás
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. boncolásom boncolásaim
2nd person sing. boncolásod boncolásaid
3rd person sing. boncolása boncolásai
1st person plural boncolásunk boncolásaink
2nd person plural boncolásotok boncolásaitok
3rd person plural boncolásuk boncolásaik

Derived terms[edit]

Compound words

Further reading[edit]

  • boncolás in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
  • boncolás in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)