borstelen

Dutch

Etymology

From borstel +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɔrs.tə.lə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: bor‧ste‧len
• Rhymes: -ɔrstələn

Verb

borstelen

1. (transitive) to brush

Inflection

Inflection of borstelen (weak)
infinitive	borstelen
past singular	borstelde
past participle	geborsteld
infinitive	borstelen
gerund	borstelen n
	present tense	past tense
1st person singular	borstel	borstelde
2nd person sing. (jij)	borstelt	borstelde
2nd person sing. (u)	borstelt	borstelde
2nd person sing. (gij)	borstelt	borstelde
3rd person singular	borstelt	borstelde
plural	borstelen	borstelden
subjunctive sing.1	borstele	borstelde
subjunctive plur.1	borstelen	borstelden
imperative sing.	borstel
imperative plur.1	borstelt
participles	borstelend	geborsteld
1) Archaic.

Derived terms

• afborstelen
• opborstelen
• uitborstelen

Descendants

• Negerhollands: borsel
• → Papiamentu: bòrstel
• → Sranan Tongo: bosro