breviloquentia
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From breviloquēns (“short, concise in speaking”) + -ia.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /bre.u̯i.loˈkʷen.ti.a/, [breu̯ɪɫ̪ɔˈkʷɛn̪t̪iä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /bre.vi.loˈkwen.t͡si.a/, [breviloˈkwɛnt̪͡s̪iä]
Noun[edit]
breviloquentia f (genitive breviloquentiae); first declension
- brevity, conciseness (of speech)
Declension[edit]
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | breviloquentia | breviloquentiae |
Genitive | breviloquentiae | breviloquentiārum |
Dative | breviloquentiae | breviloquentiīs |
Accusative | breviloquentiam | breviloquentiās |
Ablative | breviloquentiā | breviloquentiīs |
Vocative | breviloquentia | breviloquentiae |
Related terms[edit]
References[edit]
- “breviloquentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- breviloquentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.