buum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: buum̧

Estonian[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from English boom.

Noun[edit]

buum (genitive buumi, partitive buumi)

  1. boom (period of prosperity or high activity)

Inflection[edit]

Declension of buum (ÕS type 22e/riik, length gradation)
singular plural
nominative buum buumid
accusative nom.
gen. buumi
genitive buumide
partitive buumi buume
buumisid
illative buumi
buumisse
buumidesse
buumesse
inessive buumis buumides
buumes
elative buumist buumidest
buumest
allative buumile buumidele
buumele
adessive buumil buumidel
buumel
ablative buumilt buumidelt
buumelt
translative buumiks buumideks
buumeks
terminative buumini buumideni
essive buumina buumidena
abessive buumita buumideta
comitative buumiga buumidega

Derived terms[edit]

North Frisian[edit]

Etymology[edit]

From Old Frisian bām. Cognates include West Frisian beam, Dutch boom and German: Baum.

Noun[edit]

buum m (plural Mooring: buume, plural Föhr-Amrum: buumer)

  1. (Mooring and Föhr-Amrum) tree
    En huugen buumA tall tree

Wolof[edit]

Noun[edit]

buum

  1. rope, cord