celebratus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of celebrō.

Participle[edit]

celebrātus (feminine celebrāta, neuter celebrātum, comparative celebrātior, superlative celebrātissimus); first/second-declension participle

  1. thronged; frequented
  2. employed; repeated
  3. celebrated, solemnized
  4. proclaimed, published

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative celebrātus celebrāta celebrātum celebrātī celebrātae celebrāta
Genitive celebrātī celebrātae celebrātī celebrātōrum celebrātārum celebrātōrum
Dative celebrātō celebrātō celebrātīs
Accusative celebrātum celebrātam celebrātum celebrātōs celebrātās celebrāta
Ablative celebrātō celebrātā celebrātō celebrātīs
Vocative celebrāte celebrāta celebrātum celebrātī celebrātae celebrāta

Derived terms[edit]

References[edit]

  • celebratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • celebratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • celebratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.