cinctura
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Noun[edit]
cinctūra f (genitive cinctūrae); first declension
Declension[edit]
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cinctūra | cinctūrae |
Genitive | cinctūrae | cinctūrārum |
Dative | cinctūrae | cinctūrīs |
Accusative | cinctūram | cinctūrās |
Ablative | cinctūrā | cinctūrīs |
Vocative | cinctūra | cinctūrae |
Descendants[edit]
Participle[edit]
cinctūra
- inflection of cinctūrus:
Participle[edit]
cinctūrā
References[edit]
- “cinctura”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cinctura in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- cinctura in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.