cognominatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of cognōminō.
Participle
[edit]cognōminātus (feminine cognōmināta, neuter cognōminātum); first/second-declension participle
- named (with a surname)
- synonymic, synonymical, synonymous
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cognōminātus | cognōmināta | cognōminātum | cognōminātī | cognōminātae | cognōmināta | |
Genitive | cognōminātī | cognōminātae | cognōminātī | cognōminātōrum | cognōminātārum | cognōminātōrum | |
Dative | cognōminātō | cognōminātō | cognōminātīs | ||||
Accusative | cognōminātum | cognōminātam | cognōminātum | cognōminātōs | cognōminātās | cognōmināta | |
Ablative | cognōminātō | cognōminātā | cognōminātō | cognōminātīs | |||
Vocative | cognōmināte | cognōmināta | cognōminātum | cognōminātī | cognōminātae | cognōmināta |
References
[edit]- “cognominatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers