confirméieren

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Luxembourgish[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from French confirmer.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [konfiʁˈmɜɪ̯(ə)ʀən]

Verb[edit]

confirméieren (third-person singular present confirméiert, past participle confirméiert, auxiliary verb hunn)

  1. (transitive) to confirm

Conjugation[edit]

Regular
infinitive confirméieren
participle confirméiert
auxiliary hunn
present
indicative
imperative
1st singular confirméieren
2nd singular confirméiers confirméier
3rd singular confirméiert
1st plural confirméieren
2nd plural confirméiert confirméiert
3rd plural confirméieren
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.

Synonyms[edit]