consertus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology 1[edit]

Perfect passive participle of cōnserō (fasten or connect).

Participle[edit]

cōnsertus (feminine cōnserta, neuter cōnsertum, adverb cōnsertē); first/second-declension participle

  1. connected
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cōnsertus cōnserta cōnsertum cōnsertī cōnsertae cōnserta
Genitive cōnsertī cōnsertae cōnsertī cōnsertōrum cōnsertārum cōnsertōrum
Dative cōnsertō cōnsertō cōnsertīs
Accusative cōnsertum cōnsertam cōnsertum cōnsertōs cōnsertās cōnserta
Ablative cōnsertō cōnsertā cōnsertō cōnsertīs
Vocative cōnserte cōnserta cōnsertum cōnsertī cōnsertae cōnserta
Descendants[edit]
  • Italian: conserto

Etymology 2[edit]

Perfect passive participle of cōnserō (sow or plant).

Participle[edit]

cōnsertus (feminine cōnserta, neuter cōnsertum); first/second-declension participle

  1. sown or planted (with or in)
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cōnsertus cōnserta cōnsertum cōnsertī cōnsertae cōnserta
Genitive cōnsertī cōnsertae cōnsertī cōnsertōrum cōnsertārum cōnsertōrum
Dative cōnsertō cōnsertō cōnsertīs
Accusative cōnsertum cōnsertam cōnsertum cōnsertōs cōnsertās cōnserta
Ablative cōnsertō cōnsertā cōnsertō cōnsertīs
Vocative cōnserte cōnserta cōnsertum cōnsertī cōnsertae cōnserta

References[edit]

  • consertus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • consertus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • consertus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.