consolabilis

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From cōnsōlor +‎ -bilis.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

cōnsōlābilis (neuter cōnsōlābile); third-declension two-termination adjective

  1. consolable
  2. consolatory

Declension[edit]

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnsōlābilis cōnsōlābile cōnsōlābilēs cōnsōlābilia
Genitive cōnsōlābilis cōnsōlābilium
Dative cōnsōlābilī cōnsōlābilibus
Accusative cōnsōlābilem cōnsōlābile cōnsōlābilēs
cōnsōlābilīs
cōnsōlābilia
Ablative cōnsōlābilī cōnsōlābilibus
Vocative cōnsōlābilis cōnsōlābile cōnsōlābilēs cōnsōlābilia

Derived terms[edit]

References[edit]

  • consolabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • consolabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • consolabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.