constabilio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From con- +‎ stabiliō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

cōnstabiliō (present infinitive cōnstabilīre, perfect active cōnstabilīvī, supine cōnstabilītum); fourth conjugation

  1. to establish
  2. to confirm
  3. to strengthen

Conjugation[edit]

   Conjugation of cōnstabiliō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present cōnstabiliō cōnstabilīs cōnstabilit cōnstabilīmus cōnstabilītis cōnstabiliunt
imperfect cōnstabiliēbam cōnstabiliēbās cōnstabiliēbat cōnstabiliēbāmus cōnstabiliēbātis cōnstabiliēbant
future cōnstabiliam cōnstabiliēs cōnstabiliet cōnstabiliēmus cōnstabiliētis cōnstabilient
perfect cōnstabilīvī cōnstabilīvistī cōnstabilīvit cōnstabilīvimus cōnstabilīvistis cōnstabilīvērunt,
cōnstabilīvēre
pluperfect cōnstabilīveram cōnstabilīverās cōnstabilīverat cōnstabilīverāmus cōnstabilīverātis cōnstabilīverant
future perfect cōnstabilīverō cōnstabilīveris cōnstabilīverit cōnstabilīverimus cōnstabilīveritis cōnstabilīverint
passive present cōnstabilior cōnstabilīris,
cōnstabilīre
cōnstabilītur cōnstabilīmur cōnstabilīminī cōnstabiliuntur
imperfect cōnstabiliēbar cōnstabiliēbāris,
cōnstabiliēbāre
cōnstabiliēbātur cōnstabiliēbāmur cōnstabiliēbāminī cōnstabiliēbantur
future cōnstabiliar cōnstabiliēris,
cōnstabiliēre
cōnstabiliētur cōnstabiliēmur cōnstabiliēminī cōnstabilientur
perfect cōnstabilītus + present active indicative of sum
pluperfect cōnstabilītus + imperfect active indicative of sum
future perfect cōnstabilītus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present cōnstabiliam cōnstabiliās cōnstabiliat cōnstabiliāmus cōnstabiliātis cōnstabiliant
imperfect cōnstabilīrem cōnstabilīrēs cōnstabilīret cōnstabilīrēmus cōnstabilīrētis cōnstabilīrent
perfect cōnstabilīverim cōnstabilīverīs cōnstabilīverit cōnstabilīverīmus cōnstabilīverītis cōnstabilīverint
pluperfect cōnstabilīvissem cōnstabilīvissēs cōnstabilīvisset cōnstabilīvissēmus cōnstabilīvissētis cōnstabilīvissent
passive present cōnstabiliar cōnstabiliāris,
cōnstabiliāre
cōnstabiliātur cōnstabiliāmur cōnstabiliāminī cōnstabiliantur
imperfect cōnstabilīrer cōnstabilīrēris,
cōnstabilīrēre
cōnstabilīrētur cōnstabilīrēmur cōnstabilīrēminī cōnstabilīrentur
perfect cōnstabilītus + present active subjunctive of sum
pluperfect cōnstabilītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present cōnstabilī cōnstabilīte
future cōnstabilītō cōnstabilītō cōnstabilītōte cōnstabiliuntō
passive present cōnstabilīre cōnstabilīminī
future cōnstabilītor cōnstabilītor cōnstabiliuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives cōnstabilīre cōnstabilīvisse cōnstabilītūrum esse cōnstabilīrī cōnstabilītum esse cōnstabilītum īrī
participles cōnstabiliēns cōnstabilītūrus cōnstabilītus cōnstabiliendus,
cōnstabiliundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
cōnstabiliendī cōnstabiliendō cōnstabiliendum cōnstabiliendō cōnstabilītum cōnstabilītū

References[edit]

  • constabilio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • constabilio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • constabilio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.