contemptibilis
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From contemnō (“I scorn, despise”) + -bilis.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /kon.tempˈti.bi.lis/, [kɔn̪t̪ɛmpˈt̪ɪbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.tempˈti.bi.lis/, [kon̪t̪empˈt̪iːbilis]
Adjective[edit]
contemptibilis (neuter contemptibile); third-declension two-termination adjective (Late Latin)
Declension[edit]
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | contemptibilis | contemptibile | contemptibilēs | contemptibilia | |
Genitive | contemptibilis | contemptibilium | |||
Dative | contemptibilī | contemptibilibus | |||
Accusative | contemptibilem | contemptibile | contemptibilēs contemptibilīs |
contemptibilia | |
Ablative | contemptibilī | contemptibilibus | |||
Vocative | contemptibilis | contemptibile | contemptibilēs | contemptibilia |
Derived terms[edit]
Related terms[edit]
Descendants[edit]
- → English: contemptible
References[edit]
- “contemptibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contemptibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.