cursief

Dutch

Etymology

Borrowed from Middle French cursif, from Latin cursivus.

Pronunciation

• IPA^(key): /kʏrˈsif/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: cur‧sief
• Rhymes: -if

Adjective

cursief (comparative cursiever, superlative cursiefst)

1. italic

Inflection

Inflection of cursief
uninflected	cursief
inflected	cursieve
comparative	cursiever
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		cursief	cursiever	het cursiefst het cursiefste
indefinite	m./f. sing.	cursieve	cursievere	cursiefste
	n. sing.	cursief	cursiever	cursiefste
	plural	cursieve	cursievere	cursiefste
definite		cursieve	cursievere	cursiefste
partitive		cursiefs	cursievers	—

Derived terms

• cursiefje

Descendants

• → Indonesian: kursif