düzen

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish دوزن (düzen), equivalent to düz- +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /dy.zɛn/

Noun

düzen (definite accusative düzeni, plural düzenler)

1. order, tranquillity

   Synonym: nizam

2. organization

Declension

Inflection
Nominative	düzen
Definite accusative	düzeni
	Singular	Plural
Nominative	düzen	düzenler
Definite accusative	düzeni	düzenleri
Dative	düzene	düzenlere
Locative	düzende	düzenlerde
Ablative	düzenden	düzenlerden
Genitive	düzenin	düzenlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular düzenim düzenlerim 2nd singular düzenin düzenlerin 3rd singular düzeni düzenleri 1st plural düzenimiz düzenlerimiz 2nd plural düzeniniz düzenleriniz 3rd plural düzenleri düzenleri Definite accusative Singular Plural 1st singular düzenimi düzenlerimi 2nd singular düzenini düzenlerini 3rd singular düzenini düzenlerini 1st plural düzenimizi düzenlerimizi 2nd plural düzeninizi düzenlerinizi 3rd plural düzenlerini düzenlerini Dative Singular Plural 1st singular düzenime düzenlerime 2nd singular düzenine düzenlerine 3rd singular düzenine düzenlerine 1st plural düzenimize düzenlerimize 2nd plural düzeninize düzenlerinize 3rd plural düzenlerine düzenlerine Locative Singular Plural 1st singular düzenimde düzenlerimde 2nd singular düzeninde düzenlerinde 3rd singular düzeninde düzenlerinde 1st plural düzenimizde düzenlerimizde 2nd plural düzeninizde düzenlerinizde 3rd plural düzenlerinde düzenlerinde Ablative Singular Plural 1st singular düzenimden düzenlerimden 2nd singular düzeninden düzenlerinden 3rd singular düzeninden düzenlerinden 1st plural düzenimizden düzenlerimizden 2nd plural düzeninizden düzenlerinizden 3rd plural düzenlerinden düzenlerinden Genitive Singular Plural 1st singular düzenimin düzenlerimin 2nd singular düzeninin düzenlerinin 3rd singular düzeninin düzenlerinin 1st plural düzenimizin düzenlerimizin 2nd plural düzeninizin düzenlerinizin 3rd plural düzenlerinin düzenlerinin

Derived terms

• düzensiz