daemonicus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from Ancient Greek δαιμονικός (daimonikós).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /dae̯ˈmo.ni.kus/, [d̪äe̯ˈmɔnɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /deˈmo.ni.kus/, [d̪eˈmɔːnikus]
Adjective[edit]
daemonicus (feminine daemonica, neuter daemonicum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | daemonicus | daemonica | daemonicum | daemonicī | daemonicae | daemonica | |
Genitive | daemonicī | daemonicae | daemonicī | daemonicōrum | daemonicārum | daemonicōrum | |
Dative | daemonicō | daemonicō | daemonicīs | ||||
Accusative | daemonicum | daemonicam | daemonicum | daemonicōs | daemonicās | daemonica | |
Ablative | daemonicō | daemonicā | daemonicō | daemonicīs | |||
Vocative | daemonice | daemonica | daemonicum | daemonicī | daemonicae | daemonica |
Descendants[edit]
References[edit]
- “daemonicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- daemonicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.