damnificus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From damn(um) (damage) +‎ -i- +‎ -ficus (suffix denoting making).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

damnificus (feminine damnifica, neuter damnificum); first/second-declension adjective

  1. causing damage, injurious

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative damnificus damnifica damnificum damnificī damnificae damnifica
Genitive damnificī damnificae damnificī damnificōrum damnificārum damnificōrum
Dative damnificō damnificō damnificīs
Accusative damnificum damnificam damnificum damnificōs damnificās damnifica
Ablative damnificō damnificā damnificō damnificīs
Vocative damnifice damnifica damnificum damnificī damnificae damnifica

References[edit]

  • damnificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • damnificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Langenscheidt Pocket Latin Dictionary. Berlin: Langenschedit, 1966.