debilito

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: debilitó and debilitò

Catalan[edit]

Verb[edit]

debilito

  1. first-person singular present indicative of debilitar

Italian[edit]

Verb[edit]

debilito

  1. first-person singular present indicative of debilitare

Latin[edit]

Etymology[edit]

From dēbilitās +‎ ; compare nōbilitō, *cupidietō (source of French convoiter).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dēbilitō (present infinitive dēbilitāre, perfect active dēbilitāvī, supine dēbilitātum); first conjugation

  1. to cripple or maim
  2. to debilitate, unnerve, disable or weaken

Conjugation[edit]

   Conjugation of dēbilitō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dēbilitō dēbilitās dēbilitat dēbilitāmus dēbilitātis dēbilitant
imperfect dēbilitābam dēbilitābās dēbilitābat dēbilitābāmus dēbilitābātis dēbilitābant
future dēbilitābō dēbilitābis dēbilitābit dēbilitābimus dēbilitābitis dēbilitābunt
perfect dēbilitāvī dēbilitāvistī dēbilitāvit dēbilitāvimus dēbilitāvistis dēbilitāvērunt,
dēbilitāvēre
pluperfect dēbilitāveram dēbilitāverās dēbilitāverat dēbilitāverāmus dēbilitāverātis dēbilitāverant
future perfect dēbilitāverō dēbilitāveris dēbilitāverit dēbilitāverimus dēbilitāveritis dēbilitāverint
passive present dēbilitor dēbilitāris,
dēbilitāre
dēbilitātur dēbilitāmur dēbilitāminī dēbilitantur
imperfect dēbilitābar dēbilitābāris,
dēbilitābāre
dēbilitābātur dēbilitābāmur dēbilitābāminī dēbilitābantur
future dēbilitābor dēbilitāberis,
dēbilitābere
dēbilitābitur dēbilitābimur dēbilitābiminī dēbilitābuntur
perfect dēbilitātus + present active indicative of sum
pluperfect dēbilitātus + imperfect active indicative of sum
future perfect dēbilitātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dēbilitem dēbilitēs dēbilitet dēbilitēmus dēbilitētis dēbilitent
imperfect dēbilitārem dēbilitārēs dēbilitāret dēbilitārēmus dēbilitārētis dēbilitārent
perfect dēbilitāverim dēbilitāverīs dēbilitāverit dēbilitāverīmus dēbilitāverītis dēbilitāverint
pluperfect dēbilitāvissem dēbilitāvissēs dēbilitāvisset dēbilitāvissēmus dēbilitāvissētis dēbilitāvissent
passive present dēbiliter dēbilitēris,
dēbilitēre
dēbilitētur dēbilitēmur dēbilitēminī dēbilitentur
imperfect dēbilitārer dēbilitārēris,
dēbilitārēre
dēbilitārētur dēbilitārēmur dēbilitārēminī dēbilitārentur
perfect dēbilitātus + present active subjunctive of sum
pluperfect dēbilitātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dēbilitā dēbilitāte
future dēbilitātō dēbilitātō dēbilitātōte dēbilitantō
passive present dēbilitāre dēbilitāminī
future dēbilitātor dēbilitātor dēbilitantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dēbilitāre dēbilitāvisse dēbilitātūrum esse dēbilitārī dēbilitātum esse dēbilitātum īrī
participles dēbilitāns dēbilitātūrus dēbilitātus dēbilitandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dēbilitandī dēbilitandō dēbilitandum dēbilitandō dēbilitātum dēbilitātū

Descendants[edit]

References[edit]

  • debilito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • debilito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • debilito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • their spirits are broken: animus frangitur, affligitur, percellitur, debilitatur

Portuguese[edit]

Verb[edit]

debilito

  1. first-person singular present indicative of debilitar

Spanish[edit]

Verb[edit]

debilito

  1. first-person singular present indicative of debilitar