deflexus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of dēflectō

Participle[edit]

dēflexus (feminine dēflexa, neuter dēflexum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.
    • c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 2.120:
      Sunt etiam quidam peculiares quibusque gentibus venti, non ultra certum procedentes tractum, ut Atheniensibus sciron, paulo ab argeste deflexus, reliquae Graeciae ignotus. aliubi flatus idem Olympias vocatur.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēflexus dēflexa dēflexum dēflexī dēflexae dēflexa
Genitive dēflexī dēflexae dēflexī dēflexōrum dēflexārum dēflexōrum
Dative dēflexō dēflexō dēflexīs
Accusative dēflexum dēflexam dēflexum dēflexōs dēflexās dēflexa
Ablative dēflexō dēflexā dēflexō dēflexīs
Vocative dēflexe dēflexa dēflexum dēflexī dēflexae dēflexa

Descendants[edit]

  • Catalan: deflex (learned)

References[edit]

  • deflexus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • deflexus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers