dienstig
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From Middle Dutch dienstich. Equivalent to dienst (“service”) + -ig (“-ful”).
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
dienstig (comparative dienstiger, superlative dienstigst)
Inflection[edit]
Inflection of dienstig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | dienstig | |||
inflected | dienstige | |||
comparative | dienstiger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | dienstig | dienstiger | het dienstigst het dienstigste | |
indefinite | m./f. sing. | dienstige | dienstigere | dienstigste |
n. sing. | dienstig | dienstiger | dienstigste | |
plural | dienstige | dienstigere | dienstigste | |
definite | dienstige | dienstigere | dienstigste | |
partitive | dienstigs | dienstigers | — |