disculciatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of disculciō.

Participle[edit]

disculciātus (feminine disculciāta, neuter disculciātum); first/second-declension participle

  1. unshod

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative disculciātus disculciāta disculciātum disculciātī disculciātae disculciāta
Genitive disculciātī disculciātae disculciātī disculciātōrum disculciātārum disculciātōrum
Dative disculciātō disculciātō disculciātīs
Accusative disculciātum disculciātam disculciātum disculciātōs disculciātās disculciāta
Ablative disculciātō disculciātā disculciātō disculciātīs
Vocative disculciāte disculciāta disculciātum disculciātī disculciātae disculciāta

Descendants[edit]

  • Vulgar Latin: *disculceus (see there for further descendants)