dixebrar

Asturian

Alternative forms

• xebrar

Etymology

From Vulgar Latin *dissēperāre, from Late Latin dissēparāre, present active infinitive of dissēparō, from Latin dis- + sēparō. Cognate to Italian disceverare, Old Spanish dessebrar, Old French dessevrer. Cf. also Galician xebrar, Old Spanish exebrar, Occitan sebrar, French sevrer. Compare the borrowing separtar.

Verb

dixebrar (first-person singular indicative present dixebro, past participle dixebráu)

1. to differentiate
2. (reflexive) to differ
3. to separate, to set the limit of a property

Conjugation

Conjugation of dixebrar

infinitive		dixebrar
gerund		dixebrando
past participle		m dixebráu, f dixebrada, n dixebrao, m pl dixebraos, f pl dixebraes
person		first singular yo	second singular tu	third singular él/elli	first plural nosotros/nós	second plural vosotros/vós	third plural ellos
indicative	present	dixebro	dixebres	dixebra	dixebramos	dixebráis	dixebren
	imperfect	dixebraba	dixebrabes	dixebraba	dixebrábemos, dixebrábamos	dixebrabeis, dixebrabais	dixebraben
	preterite	dixebré	dixebrasti, dixebresti	dixebró	dixebremos	dixebrastis, dixebrestis	dixebraron
	pluperfect	dixebrare, dixebrara	dixebrares, dixebraras	dixebrare, dixebrara	dixebráremos, dixebráramos	dixebrareis, dixebrarais	dixebraren, dixebraran
	future	dixebraré	dixebrarás	dixebrará	dixebraremos	dixebraréis	dixebrarán
	conditional	dixebraría	dixebraríes	dixebraría	dixebraríemos, dixebraríamos	dixebraríeis, dixebraríais	dixebraríen
subjunctive	present	dixebre	dixebres, dixebras	dixebre	dixebremos	dixebréis	dixebren, dixebran
	imperfect	dixebrare, dixebrara	dixebrares, dixebraras	dixebrare, dixebrara	dixebráremos, dixebráramos	dixebrareis, dixebrarais	dixebraren, dixebraran
imperative		—	dixebra	—	—	dixebrái	—

Derived terms

• dixebra

Related terms

• separtar