doorboren

Dutch

Etymology 1

From Middle Dutch doreboren. Equivalent to door- +‎ boren.

Pronunciation

• IPA^(key): /doːrˈboːrə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: door‧bo‧ren
• Rhymes: -oːrən

Verb

doorboren

1. (transitive) to pierce, to broach

Inflection

Conjugation of doorboren (weak, prefixed)
infinitive	doorboren
past singular	doorboorde
past participle	doorboord
infinitive	doorboren
gerund	doorboren n
	present tense	past tense
1st person singular	doorboor	doorboorde
2nd person sing. (jij)	doorboort	doorboorde
2nd person sing. (u)	doorboort	doorboorde
2nd person sing. (gij)	doorboort	doorboorde
3rd person singular	doorboort	doorboorde
plural	doorboren	doorboorden
subjunctive sing.1	doorbore	doorboorde
subjunctive plur.1	doorboren	doorboorden
imperative sing.	doorboor
imperative plur.1	doorboort
participles	doorborend	doorboord
1) Archaic.

Etymology 2

From door +‎ boren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrboːrə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: door‧bo‧ren

Verb

doorboren

1. (transitive) to drill a hole through
2. (intransitive) to continue drilling

Inflection

Conjugation of doorboren (weak, separable)
infinitive	doorboren
past singular	boorde door
past participle	doorgeboord
infinitive	doorboren
gerund	doorboren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	boor door	boorde door	doorboor	doorboorde
2nd person sing. (jij)	boort door	boorde door	doorboort	doorboorde
2nd person sing. (u)	boort door	boorde door	doorboort	doorboorde
2nd person sing. (gij)	boort door	boorde door	doorboort	doorboorde
3rd person singular	boort door	boorde door	doorboort	doorboorde
plural	boren door	boorden door	doorboren	doorboorden
subjunctive sing.1	bore door	boorde door	doorbore	doorboorde
subjunctive plur.1	boren door	boorden door	doorboren	doorboorden
imperative sing.	boor door
imperative plur.1	boort door
participles	doorborend	doorgeboord
1) Archaic.