doorzeven

Dutch

Etymology 1

From door- +‎ zeven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdoːrˈzeː.və(n)/
• Hyphenation: door‧ze‧ven
• Rhymes: -eːvən

Verb

doorzeven

1. (transitive) to riddle (to make holes)

Inflection

Conjugation of doorzeven (weak, prefixed)
infinitive	doorzeven
past singular	doorzeefde
past participle	doorzeefd
infinitive	doorzeven
gerund	doorzeven n
	present tense	past tense
1st person singular	doorzeef	doorzeefde
2nd person sing. (jij)	doorzeeft	doorzeefde
2nd person sing. (u)	doorzeeft	doorzeefde
2nd person sing. (gij)	doorzeeft	doorzeefde
3rd person singular	doorzeeft	doorzeefde
plural	doorzeven	doorzeefden
subjunctive sing.1	doorzeve	doorzeefde
subjunctive plur.1	doorzeven	doorzeefden
imperative sing.	doorzeef
imperative plur.1	doorzeeft
participles	doorzevend	doorzeefd
1) Archaic.

Etymology 2

Compound of door +‎ zeven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌzeː.və(n)/
• Hyphenation: door‧ze‧ven

Verb

doorzeven

1. (transitive) to sieve through (to put through a sieve)

Inflection

Conjugation of doorzeven (weak, separable)
infinitive	doorzeven
past singular	zeefde door
past participle	doorgezeefd
infinitive	doorzeven
gerund	doorzeven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zeef door	zeefde door	doorzeef	doorzeefde
2nd person sing. (jij)	zeeft door	zeefde door	doorzeeft	doorzeefde
2nd person sing. (u)	zeeft door	zeefde door	doorzeeft	doorzeefde
2nd person sing. (gij)	zeeft door	zeefde door	doorzeeft	doorzeefde
3rd person singular	zeeft door	zeefde door	doorzeeft	doorzeefde
plural	zeven door	zeefden door	doorzeven	doorzeefden
subjunctive sing.1	zeve door	zeefde door	doorzeve	doorzeefde
subjunctive plur.1	zeven door	zeefden door	doorzeven	doorzeefden
imperative sing.	zeef door
imperative plur.1	zeeft door
participles	doorzevend	doorgezeefd
1) Archaic.