dubitator
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From dubitō (“doubt”) + -tor.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /du.biˈtaː.tor/, [d̪ʊbɪˈt̪äːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /du.biˈta.tor/, [d̪ubiˈt̪äːt̪or]
Noun[edit]
dubitātor m (genitive dubitātōris); third declension
- A doubter.
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dubitātor | dubitātōrēs |
Genitive | dubitātōris | dubitātōrum |
Dative | dubitātōrī | dubitātōribus |
Accusative | dubitātōrem | dubitātōrēs |
Ablative | dubitātōre | dubitātōribus |
Vocative | dubitātor | dubitātōrēs |
Related terms[edit]
Descendants[edit]
- Italian: dubitatore
References[edit]
- “dubitator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dubitator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.