dyjabeł

Old Polish

Alternative forms

• dyjaboł

Etymology

Borrowed from Old Czech diábel.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /dɨjaːbɛɫ/
• IPA^(key): (15^th CE) /dɨjɒbɛɫ/

Noun

dyjabeł m animacy unattested

1. (folklore, religion, theology) devil (evil creature, the objectification of a hostile and destructive force)

   Synonyms: bies, czart, dunder, dyjas, latalec

   • c. 1301-1350, Kazania świętokrzyskie‎^[1], page cr 8:

     Nepriiacele, to sø dyably, urocy cloueca gresnego, gloz sø... scrvsena vslisely

     [Nieprzyjaciele, to są dyjabli, wrodzy człowieka grzesznego, głos są... skruszenia usłyszeli]

Derived terms

adjectives

• dyjabelski
• dyjabli

 

Descendants

• Polish: diabeł
• Silesian: diŏboł

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “dyjabeł”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN