From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation
Jump to search
engarabitar (first-person singular present engarabito, first-person singular preterite engarabité, past participle engarabitado)
- to curl up (said of fingers and toes, due to the cold)
1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
Selected combined forms of engarabitar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
|
singular
|
plural
|
1st person
|
2nd person
|
3rd person
|
1st person
|
2nd person
|
3rd person
|
with infinitive engarabitar
|
dative
|
engarabitarme
|
engarabitarte
|
engarabitarle, engarabitarse
|
engarabitarnos
|
engarabitaros
|
engarabitarles, engarabitarse
|
accusative
|
engarabitarme
|
engarabitarte
|
engarabitarlo, engarabitarla, engarabitarse
|
engarabitarnos
|
engarabitaros
|
engarabitarlos, engarabitarlas, engarabitarse
|
|
with gerund engarabitando
|
dative
|
engarabitándome
|
engarabitándote
|
engarabitándole, engarabitándose
|
engarabitándonos
|
engarabitándoos
|
engarabitándoles, engarabitándose
|
accusative
|
engarabitándome
|
engarabitándote
|
engarabitándolo, engarabitándola, engarabitándose
|
engarabitándonos
|
engarabitándoos
|
engarabitándolos, engarabitándolas, engarabitándose
|
|
with informal second-person singular tú imperative engarabita
|
dative
|
engarabítame
|
engarabítate
|
engarabítale
|
engarabítanos
|
not used
|
engarabítales
|
accusative
|
engarabítame
|
engarabítate
|
engarabítalo, engarabítala
|
engarabítanos
|
not used
|
engarabítalos, engarabítalas
|
|
with informal second-person singular vos imperative engarabitá
|
dative
|
engarabitame
|
engarabitate
|
engarabitale
|
engarabitanos
|
not used
|
engarabitales
|
accusative
|
engarabitame
|
engarabitate
|
engarabitalo, engarabitala
|
engarabitanos
|
not used
|
engarabitalos, engarabitalas
|
|
with formal second-person singular imperative engarabite
|
dative
|
engarabíteme
|
not used
|
engarabítele, engarabítese
|
engarabítenos
|
not used
|
engarabíteles
|
accusative
|
engarabíteme
|
not used
|
engarabítelo, engarabítela, engarabítese
|
engarabítenos
|
not used
|
engarabítelos, engarabítelas
|
|
with first-person plural imperative engarabitemos
|
dative
|
not used
|
engarabitémoste
|
engarabitémosle
|
engarabitémonos
|
engarabitémoos
|
engarabitémosles
|
accusative
|
not used
|
engarabitémoste
|
engarabitémoslo, engarabitémosla
|
engarabitémonos
|
engarabitémoos
|
engarabitémoslos, engarabitémoslas
|
|
with informal second-person plural imperative engarabitad
|
dative
|
engarabitadme
|
not used
|
engarabitadle
|
engarabitadnos
|
engarabitaos
|
engarabitadles
|
accusative
|
engarabitadme
|
not used
|
engarabitadlo, engarabitadla
|
engarabitadnos
|
engarabitaos
|
engarabitadlos, engarabitadlas
|
|
with formal second-person plural imperative engarabiten
|
dative
|
engarabítenme
|
not used
|
engarabítenle
|
engarabítennos
|
not used
|
engarabítenles, engarabítense
|
accusative
|
engarabítenme
|
not used
|
engarabítenlo, engarabítenla
|
engarabítennos
|
not used
|
engarabítenlos, engarabítenlas, engarabítense
|