essentialis

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From essentia +‎ -ālis.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

essentiālis (neuter essentiāle, adverb essentiāliter); third-declension two-termination adjective

  1. (Late Latin) essential

Declension[edit]

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative essentiālis essentiāle essentiālēs essentiālia
Genitive essentiālis essentiālium
Dative essentiālī essentiālibus
Accusative essentiālem essentiāle essentiālēs
essentiālīs
essentiālia
Ablative essentiālī essentiālibus
Vocative essentiālis essentiāle essentiālēs essentiālia

Descendants[edit]

Noun[edit]

essentiālis

  1. genitive singular of essentiāle