exaro

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From ex- (out of, from) +‎ arō (plough).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

exarō (present infinitive exarāre, perfect active exarāvī, supine exarātum); first conjugation

  1. to plough or dig up; till, cultivate, plough
  2. (by extension) to produce by tillage, raise
  3. (figuratively) to write, note or set down something on tablets
  4. (figuratively) to flog severely

Conjugation[edit]

   Conjugation of exarō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present exarō exarās exarat exarāmus exarātis exarant
imperfect exarābam exarābās exarābat exarābāmus exarābātis exarābant
future exarābō exarābis exarābit exarābimus exarābitis exarābunt
perfect exarāvī exarāvistī exarāvit exarāvimus exarāvistis exarāvērunt,
exarāvēre
pluperfect exarāveram exarāverās exarāverat exarāverāmus exarāverātis exarāverant
future perfect exarāverō exarāveris exarāverit exarāverimus exarāveritis exarāverint
passive present exaror exarāris,
exarāre
exarātur exarāmur exarāminī exarantur
imperfect exarābar exarābāris,
exarābāre
exarābātur exarābāmur exarābāminī exarābantur
future exarābor exarāberis,
exarābere
exarābitur exarābimur exarābiminī exarābuntur
perfect exarātus + present active indicative of sum
pluperfect exarātus + imperfect active indicative of sum
future perfect exarātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present exarem exarēs exaret exarēmus exarētis exarent
imperfect exarārem exarārēs exarāret exarārēmus exarārētis exarārent
perfect exarāverim exarāverīs exarāverit exarāverīmus exarāverītis exarāverint
pluperfect exarāvissem exarāvissēs exarāvisset exarāvissēmus exarāvissētis exarāvissent
passive present exarer exarēris,
exarēre
exarētur exarēmur exarēminī exarentur
imperfect exarārer exarārēris,
exarārēre
exarārētur exarārēmur exarārēminī exarārentur
perfect exarātus + present active subjunctive of sum
pluperfect exarātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present exarā exarāte
future exarātō exarātō exarātōte exarantō
passive present exarāre exarāminī
future exarātor exarātor exarantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives exarāre exarāvisse exarātūrum esse exarārī exarātum esse exarātum īrī
participles exarāns exarātūrus exarātus exarandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
exarandī exarandō exarandum exarandō exarātum exarātū

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • English: exarate

References[edit]

  • exaro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • exaro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • exaro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese[edit]

Verb[edit]

exaro

  1. first-person singular present indicative of exarar