excutiens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of excutiō.

Participle[edit]

excutiēns (genitive excutientis); third-declension one-termination participle

  1. discarding, banishing
  2. examining, inspecting

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative excutiēns excutientēs excutientia
Genitive excutientis excutientium
Dative excutientī excutientibus
Accusative excutientem excutiēns excutientēs
excutientīs
excutientia
Ablative excutiente
excutientī1
excutientibus
Vocative excutiēns excutientēs excutientia

1When used purely as an adjective.