finiittiverbi
Jump to navigation
Jump to search
Finnish[edit]
Etymology[edit]
finiittinen + verbi
Pronunciation[edit]
- IPA(key): /ˈfiniːtːiˌʋerbi/, [ˈfiniːt̪ːiˌʋe̞rbi]
- Rhymes: -erbi
- Syllabification(key): fi‧niit‧ti‧ver‧bi
Noun[edit]
finiittiverbi
- (grammar) finite verb (verb inflected for person and tense)
Declension[edit]
Inflection of finiittiverbi (Kotus type 5/risti, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | finiittiverbi | finiittiverbit | ||
genitive | finiittiverbin | finiittiverbien | ||
partitive | finiittiverbiä | finiittiverbejä | ||
illative | finiittiverbiin | finiittiverbeihin | ||
singular | plural | |||
nominative | finiittiverbi | finiittiverbit | ||
accusative | nom. | finiittiverbi | finiittiverbit | |
gen. | finiittiverbin | |||
genitive | finiittiverbin | finiittiverbien | ||
partitive | finiittiverbiä | finiittiverbejä | ||
inessive | finiittiverbissä | finiittiverbeissä | ||
elative | finiittiverbistä | finiittiverbeistä | ||
illative | finiittiverbiin | finiittiverbeihin | ||
adessive | finiittiverbillä | finiittiverbeillä | ||
ablative | finiittiverbiltä | finiittiverbeiltä | ||
allative | finiittiverbille | finiittiverbeille | ||
essive | finiittiverbinä | finiittiverbeinä | ||
translative | finiittiverbiksi | finiittiverbeiksi | ||
abessive | finiittiverbittä | finiittiverbeittä | ||
instructive | — | finiittiverbein | ||
comitative | See the possessive forms below. |