finitudo
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From fīnis (“end, limit”) + -tūdō.
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /fiː.niˈtuː.doː/, [fiːnɪˈt̪uːd̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /fi.niˈtu.do/, [finiˈt̪uːd̪o]
Noun[edit]
fīnitūdō f (genitive fīnitūdinis); third declension
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | fīnitūdō | fīnitūdinēs |
Genitive | fīnitūdinis | fīnitūdinum |
Dative | fīnitūdinī | fīnitūdinibus |
Accusative | fīnitūdinem | fīnitūdinēs |
Ablative | fīnitūdine | fīnitūdinibus |
Vocative | fīnitūdō | fīnitūdinēs |
Descendants[edit]
- → Catalan: finitud
- → English: finitude
- → French: finitude
- → Italian: finitudine
- → Spanish: finitud