forceren

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

From Middle Dutch frotseren, from Old French forcer.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˌfɔrˈseː.rə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: for‧ce‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb[edit]

forceren

  1. (transitive) to force
    1. to coerce, to induce, to persuade
      Synonym: dwingen
    2. to strain

Inflection[edit]

Inflection of forceren (weak)
infinitive forceren
past singular forceerde
past participle geforceerd
infinitive forceren
gerund forceren n
present tense past tense
1st person singular forceer forceerde
2nd person sing. (jij) forceert forceerde
2nd person sing. (u) forceert forceerde
2nd person sing. (gij) forceert forceerde
3rd person singular forceert forceerde
plural forceren forceerden
subjunctive sing.1 forcere forceerde
subjunctive plur.1 forceren forceerden
imperative sing. forceer
imperative plur.1 forceert
participles forcerend geforceerd
1) Archaic.

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • Afrikaans: forseer
  • Negerhollands: forceer, forscheer
  • → Indonesian: memforsir
  • → Sranan Tongo: forser
    • → Caribbean Javanese: forsir
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=forceren&oldid=71584716"