fyn

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Fyn

Middle English[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Old French fin, from Latin finis.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

fyn

  1. fine

Descendants[edit]

  • English: fine
  • Yola: fhyne

References[edit]

West Frisian[edit]

Etymology[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

fyn

  1. fine

Inflection[edit]

Inflection of fyn
uninflected fyn
inflected fine
comparative fynder
finer
positive comparative superlative
predicative/adverbial fyn fynder
finer
it fynst
it fynste
indefinite c. sing. fine fyndere
finere
fynste
n. sing. fyn fynder
finer
fynste
plural fine fyndere
finere
fynste
definite fine fyndere
finere
fynste
partitive fyns fynders
finers

Further reading[edit]

  • fyn”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011