gemakkelijk

Dutch

Etymology

From gemak (“ease”) +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈmɑ.kə.lək/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ge‧mak‧ke‧lijk

Adjective

gemakkelijk (comparative gemakkelijker, superlative gemakkelijkst)

1. easy

   Antonym: moeilijk

Inflection

Inflection of gemakkelijk
uninflected	gemakkelijk
inflected	gemakkelijke
comparative	gemakkelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		gemakkelijk	gemakkelijker	het gemakkelijkst het gemakkelijkste
indefinite	m./f. sing.	gemakkelijke	gemakkelijkere	gemakkelijkste
	n. sing.	gemakkelijk	gemakkelijker	gemakkelijkste
	plural	gemakkelijke	gemakkelijkere	gemakkelijkste
definite		gemakkelijke	gemakkelijkere	gemakkelijkste
partitive		gemakkelijks	gemakkelijkers	—

Derived terms

• gemakkelijkheid
• vergemakkelijken

Related terms

• makkelijk

Descendants

• Negerhollands: gemakkelik
• → Sranan Tongo: kumakriki

Adverb

gemakkelijk

1. easily