höfða

See also: hǫfða

Icelandic[edit]

höfða (weak verb, third-person singular past indicative höfðaði, supine höfðað)

höfða — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að höfða
supine (sagnbót)		höfðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		höfðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég höfða	við höfðum	present (nútíð)	ég höfði	við höfðum
	þú höfðar	þið höfðið		þú höfðir	þið höfðið
	hann, hún, það höfðar	þeir, þær, þau höfða		hann, hún, það höfði	þeir, þær, þau höfði

past (þátíð)	ég höfðaði	við höfðuðum	past (þátíð)	ég höfðaði	við höfðuðum
	þú höfðaðir	þið höfðuðuð		þú höfðaðir	þið höfðuðuð
	hann, hún, það höfðaði	þeir, þær, þau höfðuðu		hann, hún, það höfðaði	þeir, þær, þau höfðuðu

imperative (boðháttur)	höfða (þú)	höfðið (þið)
	höfðaðu	höfðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

höfðast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að höfðast
supine (sagnbót)		höfðast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		höfðandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég höfðast	við höfðumst	present (nútíð)	ég höfðist	við höfðumst
	þú höfðast	þið höfðist		þú höfðist	þið höfðist
	hann, hún, það höfðast	þeir, þær, þau höfðast		hann, hún, það höfðist	þeir, þær, þau höfðist

past (þátíð)	ég höfðaðist	við höfðuðumst	past (þátíð)	ég höfðaðist	við höfðuðumst
	þú höfðaðist	þið höfðuðust		þú höfðaðist	þið höfðuðust
	hann, hún, það höfðaðist	þeir, þær, þau höfðuðust		hann, hún, það höfðaðist	þeir, þær, þau höfðuðust

imperative (boðháttur)	höfðast (þú)	höfðist (þið)
	höfðastu	höfðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

höfðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	höfðaður	höfðuð	höfðað	höfðaðir	höfðaðar	höfðuð
accusative (þolfall)	höfðaðan	höfðaða	höfðað	höfðaða	höfðaðar	höfðuð
dative (þágufall)	höfðuðum	höfðaðri	höfðuðu	höfðuðum	höfðuðum	höfðuðum
genitive (eignarfall)	höfðaðs	höfðaðrar	höfðaðs	höfðaðra	höfðaðra	höfðaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	höfðaði	höfðaða	höfðaða	höfðuðu	höfðuðu	höfðuðu
accusative (þolfall)	höfðaða	höfðuðu	höfðaða	höfðuðu	höfðuðu	höfðuðu
dative (þágufall)	höfðaða	höfðuðu	höfðaða	höfðuðu	höfðuðu	höfðuðu
genitive (eignarfall)	höfðaða	höfðuðu	höfðaða	höfðuðu	höfðuðu	höfðuðu