hałun

Old Polish

Etymology

Borrowed from Middle High German Alun. First attested in the end of the 15th15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /xaɫu(ː)n/
• IPA^(key): (15^th CE) /xaɫun/

Noun

hałun m animacy unattested

1. alum (astringent salt)
   • 1874-1891 [End of the 15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume LIII, page 63:

     Accipe halun

     [Accipe hałun]

Descendants

• Polish: ałun, ałon (Middle Polish), hałun (obsolete)

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “(ałun) hałun”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish hałun.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈxa.wun/
• Rhymes: -awun
• Syllabification: ha‧łun

Noun

hałun m inan

1. Obsolete form of ałun.

Declension

Declension of hałun

	singular	plural
nominative	hałun	hałuny
genitive	hałunu	hałunów
dative	hałunowi	hałunom
accusative	hałun	hałuny
instrumental	hałunem	hałunami
locative	hałunie	hałunach
vocative	hałunie	hałuny

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “hałun”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “HAŁUN”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2016 November 4
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “hałun”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “hałun”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “ałun, hałun”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 28