hafta sonu
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Etymology[edit]
From hafta (“week”) + son (“end”).
Noun[edit]
hafta sonu (definite accusative hafta sonunu, plural hafta sonları)
Declension[edit]
Declension of hafta sonu
| singular (tekil) | plural (çoğul) | |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | hafta sonu | hafta sonları |
| definite accusative (belirtme) | hafta sonunu | hafta sonlarını |
| dative (yönelme) | hafta sonuna | hafta sonlarına |
| locative (bulunma) | hafta sonunda | hafta sonlarında |
| ablative (ayrılma) | hafta sonundan | hafta sonlarından |
| genitive (tamlayan) | hafta sonunun | hafta sonlarının |