imbrico

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: imbricó

Catalan[edit]

Verb[edit]

imbrico

  1. first-person singular present indicative of imbricar

Latin[edit]

Etymology[edit]

From imbrex (pantile) +‎ (verb suffix).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

imbricō (present infinitive imbricāre, supine imbricātum); first conjugation, no perfect stem

  1. (post-classical) to cover with pantiles
    • c. 430 CEc. 489 CE, Sidonius Apollinaris, Letters 2.2:
       [], cum ab angulis quadrifariam concurrentia dorsa cristarum tegulis interiacentibus imbricarentur
       [], with the ridges of the crests meeting quadrifariously and interlaced with overlapping tiles
  2. to form like a pantile
    • c. 15 BCE, Vitruvius, De architectura 2.8:
      Incerta vero caementa alia super alia sedentia inter seque imbricata non speciosam sed firmiorem quam reticulata praestant structuram.
      Uncertain rubble stones, placed one on top of the other and overlapping together, provide a structure that is not as visually appealing as the reticulated one but more solid.
    • c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 15.127:
      Cypriam esse folio brevi, nigro, per margines imbricato crispam.
      The Cyprian one had short, black leaves, crisped along the edges like tiles.

Inflection[edit]

   Conjugation of imbricō (first conjugation, no perfect stem)
indicative singular plural
first second third first second third
active present imbricō imbricās imbricat imbricāmus imbricātis imbricant
imperfect imbricābam imbricābās imbricābat imbricābāmus imbricābātis imbricābant
future imbricābō imbricābis imbricābit imbricābimus imbricābitis imbricābunt
passive present imbricor imbricāris,
imbricāre
imbricātur imbricāmur imbricāminī imbricantur
imperfect imbricābar imbricābāris,
imbricābāre
imbricābātur imbricābāmur imbricābāminī imbricābantur
future imbricābor imbricāberis,
imbricābere
imbricābitur imbricābimur imbricābiminī imbricābuntur
perfect imbricātus + present active indicative of sum
pluperfect imbricātus + imperfect active indicative of sum
future perfect imbricātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present imbricem imbricēs imbricet imbricēmus imbricētis imbricent
imperfect imbricārem imbricārēs imbricāret imbricārēmus imbricārētis imbricārent
passive present imbricer imbricēris,
imbricēre
imbricētur imbricēmur imbricēminī imbricentur
imperfect imbricārer imbricārēris,
imbricārēre
imbricārētur imbricārēmur imbricārēminī imbricārentur
perfect imbricātus + present active subjunctive of sum
pluperfect imbricātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present imbricā imbricāte
future imbricātō imbricātō imbricātōte imbricantō
passive present imbricāre imbricāminī
future imbricātor imbricātor imbricantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives imbricāre imbricātūrum esse imbricārī imbricātum esse imbricātum īrī
participles imbricāns imbricātūrus imbricātus imbricandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
imbricandī imbricandō imbricandum imbricandō imbricātum imbricātū

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • Catalan: imbricar
  • English: imbricate
  • Spanish: imbricar

References[edit]

Spanish[edit]

Verb[edit]

imbrico

  1. first-person singular present indicative of imbricar